yok'luk..

Bunu yapma
küçülen gözlerinden anlıyorum
onlar cevap;

söze dönüşüp dökülmese de içinin çağlayanı
dışının durgunluğunda iki pınar,
tedirginliklerini yüklerken, dikkatle kırpıştırdığın.

Neden gizliyorsun?
titremesini hissediyorum; sesinin ve ellerinin.

Ayrılık; duymamak, görmemek belki..
ama bilmemek değil,
hissetmemek değil.

Üzerine basıp, ezipte geçerken seni
en şeffaf adımlarıyla zaman.

Bir yanın sen de, kalır
diğer yanın yoklukta!

Siyah mıdır
gri mi?

Bürünür göz bebeklerin karaltıya,
büyür,
yüreğini kaplar önce.
Giz olur kaplar bedenini!

Yok'luktur, senin olan
zamanın ve insanlarının dışında..

gider-dönersin, olmayan kapılardan
iner-çıkarsın, basamaksız merdivenlerden.

Yüz aynı
ses aynı
beden aynı
küçülen gözlerinden anlıyorum ki,
vardığın, ruhun yabancı!