Anlamı yoktu,
kelimelerimin
yana düşen
kollarım kadar
bilinçsizdim.
Bir el
incecik iğne batırmıştı, zihnime
yoktun.
bilmiyor muydum?
gülüyordum.
konuşuyordum.
Öyle olmalıydı da!
damarlarıma
telaşsız minik acı bıraktılar.
O zaman hissettim..
yürüdü içimde,
kalbime dek.
Kaç şiir okudum,
kaç söz
kaç harf
anlatmadı, boğazımdaki düğümü!
çözdüm
kelimelerimi ki, hafiflesin bu sızı..
yoktun!
