En arka satırdaydı
paragraf başında,
parmak uçlarımda yükselip
bir kaç mânânın üzerinden, gördüm.
“mahur bakışlım, günlerim bir papatya tarlasının içinde yitip gidiyor gibi..
Yolumu izimi kendimi
Zamanı anları ve de seni
birbirine karıştırıp, her defasında
düne uyanıyorum.”
Kınında saklıydı; keskin ve acı
öyle, gözlerden ırak
öyle, rastladığında
kazınan tenine..
“yitip gidiyor muyum heyecanım
yada duruyorum, üzerimden akıp geçiyor
İnsanlar sözler bakışlar şarkılar
fasıla dönerken mırıltılar
birbirine dibinden tokuşturulan iki kadehten
susuz kalanım.”
En arka sıradaydı
Vardığında bakışlarım hizasına
bitmişti..
o anda unutuldu-m-!
3 yorum:
ne dediğini bilmeden ama bir o kadar da çok şey diyerek yazdığın tüm kelimelere ve tabi sana selam, sevgi ve saygıyla...
Sen benim kahramanımsın...Hiç eskimiyor tadın:)))
Sevgiler
Nesli
teşekkür ederim, güzel ve içten sözleriniz için :)
hızımı alamadım, öperim de ;)
Yorum Gönder