Beyaz bir duvar
Kenarında ince gök mavisi şerit
Kapısında g-e-rilerinden kalma gölge.
İçeriye değil, dışına atıyorsun kendini küçük bir adımla.
Gölge
tutunup eteğinin ucuna, ağırlığını asıyor, bedenine..
görmemezlikten gelinebilir belki, bilmemekten!
Takılıp, bir hanımeli kokusunun peşine
Saçlarını, kendini savuruyorsun
daracık, minik parke taşlı arka sokakların neşesine..
Ölçüsüz uzun kolları var, yakanda
Anılarından sararken, bugüne yetişiyor!
vardığında, büyüklüğü yüreğinde ki denize
üzerindekileri sıyırıyorsun,
tapınır gibi; tenin güneşe!
Geride mi kalıyor varlığı?
Ayak parmaklarından
diz kapağına, beline, omuzuna..
Omuzundan. ağız boşluğuna
içine
nefesine
emerken dudaklarından
nefesinde hayat bulurken, yeniden
boğulmamak için, çırpınan
sen!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder