18 Haz 2009

...



Bekliyorsun.

Zaman,
O’nun beklentilerini ezip,
un ufak ederken.
Hani damakta ki hoş tad, tam da acıya dönerken.

Bir öfkeydi ki

Yaktı,
Her bir parçasını
Ateşten korlarla savurdu, ardın sıra.

Kenara düşerken
kaç yerden kırıldığının

ve tüm o kırıklarının / yanıklarının
farkında
bilincinde olarak bekletiyor
şimdi o .

Bekliyorsun.

olabildiğince
kalabildiğince
sakin ve emin.

Anla, nafile..

9 yorum:

Sinan dedi ki...

Duygularınızı, duygularımızı nefis anlatımlarınızla okumaya, hissetmeye devam ediyoruz. Yalnızca mutluluklar değil, üzüntüler, kaygılar, acılar da paylaşılmak üzere varlar anlaşılan.

Unknown dedi ki...
Bu yorum yazar tarafından silindi.
Unknown dedi ki...

:) Bir kısa şiirimi eklemek istedim, yorumunuza cevaben. Eksik eklemişim, silmek zorunda kaldım. İkinci deneme ..

gerçek..

Kahkahalarımın ardında değil, hüzünlerim

kırık-dökük mü gözüken, ellerimde tuttuklarım?

kanma!

Acıdan beslenir, şair.

Sinan dedi ki...

Teşekkür ederim.

Evet, doğru, acıdan besleniyor şair, ama o şiirler sizi adım adım yeni bir hayata da götürmüyor mu?

Unknown dedi ki...

"yeni bir hayat" bunu şiirlerin sağladığını sanmıyorum..

Sinan dedi ki...

Sizin şiirlerinizi okudukça, üzüntünün daha katlanılabilir olduğunu fark ediyorum, ve onların içindeki ruhun, cevherin yavaş yavaş yeni bir hayata doğru akacağını, hatta insan ne kadar karamsar düşünse bile, akmakta olduğunu, evet, o kolayca anlatıverdiğiniz endişelerin bir tür arınma süreci olduğunu hissediyorum, hepimiz için böyle hissediyorum.

Unknown dedi ki...

Aslında, demek istediğim şu..ve ilk kez çok açık bir anlatım olucak ama yorumlarınız hatta yayınlamadığım yorumunuzla, farklı bir kişi olarak gözüktüğümü sanıyorum.
Şiirin bir şekli olan "hiciv" yada "yergi" yi seviyorum ben. Kelimelerim, öyle çok duygusal sevgiler, canımlar, gözlerinin buğuları, ellerinin pamuk dokunuşları, tüyden hafif göz kapaklarım gibi olmuyor :)

Sinan dedi ki...

Üzerinize çok mu geldim, peki, şunu söyleyip bitireyim. Ben de keyifli şiirleri severim, ancak her zaman keyifli olamıyoruz ki. Şiirlerimiz de bunu yansıtıyor ister istemez, hatta üzüntülerimizin tek dostu oluyor çoğu zaman. Ama bunları yazıp tüketmek bizi yeni bir hayata da hazırlamıyor mu, neşeli şiir hayatına, ben böyle hissediyorum.

Unknown dedi ki...

Yazıpta kenarda eklenmek üzere bekleyen bir şiirim vardı. Şimdi eklersem, yanlış anlaşılacak diye düşündüm birden :)