"Başını eğdiğinde göremesem de, damlaların aktığını
orada olduklarını biliyorum, her zaman.
Eylül’den bir gün al, sil tersiyle
ağlamanın umudu gülümsemektir "
diye fısıldadı rüzgar kulağıma..
"Ağlayabil ki, gülmek yakışsın ardından" dedi güneş..
Ağladım da, güldüm de
dalından kopupta, yere düşerken
seslenen yaprak gibi
usul usul.
6 yorum:
bu benim olsun mu...
Bugün 1 Eylül gerçekten gösterdi kendini. Üzerimde ki açık renk pantolonla bir süre bakıştık yolda yağmur damlamaya başladığında.Neyse ki üzerinde ki kırmızı renk bluzum içimi rahatlattı kısmen, dinecek bu yağmur panik yapma derken:)
Amaaaa, şemsiyem ve şalım yanımdaydı her zaman ki gibi...Bir de dün sarı bir şal daha aldım Vili, görmelisin:)
Ve ben, senin bu hüzünlü hallerinden öpüyorum sevgiyle ...
Haftaya P.tesi Salı evdeyim bir aksilik olmazsa, yeni eve beklerim:)
Bir de ; evet, burayı mesajlaşmak anlamında da kullanıyorum kısmen, blogcudan kalma bir alışkanlıkla:)
O samimiyeti kaybetmemekte fayda var derim ben. JTO sevgiler canım sana da:)
Güzel bir şiir..ağlamanın umudu gülmek..
Tebrik Ederim
Güzel günler
bayıldım :)
maya @ olsun diye sorma bile:)
mel @ blogcu mu, bizler mi başkaydık bilmiyorum ama, güzeldi o zamanlar:)
ufuk çizgisi, emre ve benimkuzum @ çok teşekkür ederim.
Yorum Gönder