30 Eyl 2009

Hiç Kimseye..



İçini biledi mi seninde o zehir
Yaktı mı acısı?

İçtin mi kana kana, yine de

Belki eşitleniriz
Adının bil-in-mezlik olduğu duyguların önünde eğilirken

Çığlıklar, duvarlarına çarptı
Öfke, suretine
Sözcükler, ak kağıtların üzerine damlamadı

Hayır! damlamadı

Aktılar içe, en içe..

Süzülürken
Bedeni saran damarların içinden
Ilık ve keskin.

Acıdır dedi, fısıltı ile
Keder.

Yok oluştur bu
Oluşurken ruh ağır ağır
Dimdik, yeniden ve yeniden

Silinen sen..
Silinen adınken, şimdi eşitiz

Tek silah atışıyla
Çalan çanın tınısıyla
Ellerin birbirine vurduğu, en çıplak ten sesiyle

Hadi başlasın
Yeniden ve yeniden..

Kurgusu olmayan öykülerde, son.
Katili gizli romanlarda, maktul
Haykırır gibi yazılırken şiir, anlam
Olurum.

Bil ki, razıyım.

2 yorum:

sufi dedi ki...

İçini bileyen zehirler bir gün bal olur inşaallah. Öykülerde son,romanlarda maktul, şiirlerde anlam olan sen; dilerim başlarsın herşeye yeniden.

Unknown dedi ki...

teşbihte hata olmaz derler ya, sevgili sufi. sadece teşbih:)