30 May 2009

Ses'siz..


Ebeydi
Saklandım,
Sobelendim..

En yukarıya yükselirken top
Kaçandım.
Sırtıma değerken acısı,
Bir ses miydi o, çığlık mı
“yakan top”

İki ucundan tutuyordu, hayat
o ince ipin

Atladım (mı?)

Bir ayağı takılıpta, kıç üstü düşerken yere

Ağlayan yine bendim
Sessiz, sessiz..

5 yorum:

Evren dedi ki...

çocuktuk oyun sandık hayatı büyüdük ancak anladık... oyunlar aynıydı da adları değişmişti sadece...

y. dedi ki...

ve çocuk oyunlarında dizlerimiz ve avuçiçlerimiz örselenirdi en fazla,kimse oyunla kalbimizi kırmamıştı henüz.

Unknown dedi ki...

Evren, y.
duygu dolu yorumlarınıza, kucak dolusu sevgiler benden :)

beenmaya dedi ki...

hayat tuhaf bir oyun
kimi zaman ebe olup aradığımız
kimi zaman saklayıp saklandığımız...

efsa dedi ki...

Oyun deyip koştururken, arkamdan attıkları "yakan bir topla" vuruldum. Şimdi kurallra göre benim birini vurmam gerekiyor.Oynamak istemiyorum