"Bir el dürtüyordu omuzumdan."
Dalgalar değiyordu ayaklarıma
Ben kıyısında yürürken
Denizle-kumsalın birleştiği o sınırda..
Güneş
Yavaş yavaş batıyordu.
Her zaman
en sevdiğim anıydı bu
Denizin
Güneşin
Kumsalın.
Tam bu an da,
Mavi suyun içine bırakmak kendini
Tuzlu su kaldırırken bedenini
Kıpırtısız
Öyle huzurlu
Yüzmek, usul usul..
Sahile varırken
Tenim de güneş yanığı..
Yüzümde tebessüm..
Elimde elin.
Döndüm yüzümü, sana.
Sarıyordu kolların beni
Sarıyordu nefesin..
Ve bir el dürtüyordu ısrarla omuzumdan,
Bu kış günü
Uyanmam için
Göz kapaklarıma inat !
1 yorum:
Ve işte rüyalar gerçeklere dönüşüyordu denizle kıyının buluşma vakti.
Yorum Gönder