...

Kalemin ucundan sızan, duygulardı
tükenmeyen!

.
yazıldı,
şiirin kıyılarında
derin bir iz düşümü oldu
yüreklerden, silinmeyen.

.
okundu,
iz
dağladı acıyı
yaraların, kabuğunu zedelemeden.

.
gün oldu,

hoyrattı zaman
geçerken üzerinden şimdinin
yok olurken
sana/bana dair izler

.
kalemi tutan elimdi
artık tükenen!


.


not: nedense başlık bulamadım, bu sefer..