30 Tem 2009

Zehir /2



Astıkça, asarken ben yüzümü
kırılmış bir aynanın
etrafa saçılan camları gibi..

dağılırken, de sen ister buna

Bir anda..

Gece çöktü tüm karanlığı ile
gözlerime
içime
katran karası..

Durma önümde
Yolumda

Kanadım ya, kanatırım!

6 yorum:

cache dedi ki...

kanadım.. kanadım.. kanatmadım.. kanatmadıklarımın yerine de kanadım..

y. dedi ki...

en kızgın olduklarımı bile kanatmaya kıyamadm,ben onun yerine hep kendimi yaraladım,kendimi topladım,yapıştırdım.eksildi içimde bişeyler ama olsun dedim aldırmadım.
sen yine de yüreğine kara sokma,beyazına siyah girince,yüreğin kirlenmesin durduk yereç

beenmaya dedi ki...

canı aıyan
can acıtır çoğu zaman
istemeden...

Unknown dedi ki...

Evet, aslında anlatmak istediğim buydu. Karşıdaki kimse "aşk" olması da şart değil bunun, "etki - tepki" insanın içinde var.

nesli dedi ki...

etki-tepki çoğunlukla vardır ama herzaman bana komik gelmiştir nedense...Nedenine gelince;insan için etki-tepki ikilemi ile son söz budalalığı arasında çooookk ince bir çizgi vardır.
Hayatta benim için anlam taşıyabilmiş yegane adam yaklaşık bir on yıl sonunda gerçekleşen ayrılıkda bile hala bunun için değerlidir nazarımda:))ne son söz budalası ne de ego sorunsalı olmayan dümdüz bir adam:kesinlikle olması gerektiği gibi...sade,net,düz ve kompleksiz:))

serencam dedi ki...

Kanadıysan kanat..Kanatmanın ne demek olduğunu anlamalı kanatan ..