gece..

Anlamı yoktu, 

kelimelerimin

yana düşen 

kollarım kadar 

bilinçsizdim.

Bir el 

incecik iğne batırmıştı, zihnime

yoktun.

bilmiyor muydum?

gülüyordum.

konuşuyordum.

Öyle olmalıydı da!

damarlarıma

telaşsız minik acı bıraktılar.

O zaman hissettim..

yürüdü içimde, 

kalbime dek.

Kaç şiir okudum, 

kaç söz 

kaç harf

anlatmadı, boğazımdaki düğümü!

çözdüm

kelimelerimi ki, hafiflesin bu sızı..

yoktun!