11 Ara 2013

Ben Başkasının Yalnızlığı Olsaydım / Haydar ERGÜLEN


Ben başkasının yalnızlığı olsaydım
geceden başka sebep aramazdım şiire,
bir anı çıkarırdım sefere, adı: İkindi Treni
ve ilk istasyonda indirirdim bütün kelimeleri

İki bilet alırdım, biri gölgem için biri kendime
‘gece benim mesleğim’, ona kalbimle çalışırken
yalnızlığımı bir anıdan önleyecek kadar ince
bir mektup pulunu terk ederdi, ben utanırdım

Beklenmek güzelken kim gider hemen 
bilmezdim yalnızlık kimin ve bu anı neden 
daha trene binmeden, nereye, ne ikimizden 
bir yolculuk çıkar ne de bir şiir ikindimizden

Ben başkasının yalnızlığı olsaydım
Bir anı olurdum kendinden başka kimseyi terk edemeyen

1 yorum:

Hamiyet Akan dedi ki...

Kendinden başkasını terkedemeyen bir yalnızlık hikayesi. Paylaşım için teşekkürler.