Isıtmadın ki düşlerini, sözlerle
gözlerde görmediğin gibi parıltını..
Bir kış daha biterken
eldivenlerinin ısıttığı parmakların,
bugünlerde
ah yine
ince ceketinin cebinde, üşüyor.
Ah’tı, beddua belki “hep böyle kal”
Öyle kaldın.
Kaşkollar, şapkalar, kalın bir palto
Bir iki rüzgarda dönen şemsiye
Boş bir sahil
Gri rengi ile kabaran deniz.
Karda kayan, çizmelerin
Yüzünü gösteren güneşe inat, titreyen bedenin
Kuru öksürükler
Koparıp atmasan da takvimin yapraklarını
seni beklemeyen saatler!
Koltuğun aynı köşesinde, aynı fincandan yudumlarken kahveni
Okuduğun kitaplar..
“varsın” diyen bir “yokluk”
Kabullendiğin de değil, nihayet anladığın!
-Ya suyun öte yanı
Ya da hiçbir zaman
Zaten sözcükler kilitli
Konuştum, konuştum, konuştum, konuştum
Bir baktım ki daha başlamamıştım
Konuştum, konuştum, çok konuştum
Anladım ki hiçbir şey anlatamamıştım-**
**Bülent Ortaçgil – Hiçbir Zaman
http://www.fileden.com/files/2010/3/15/2794336/HICBIR%20ZAMAN%2004.mp3
5 yorum:
"ne dediğini bilmeden" diye etiketliyorsun ya hani aslında çok iyi biliyorsun ne dediğini ve çok iyi diyorsun. içimi okuyorsun bazen içimi okuyorsun...
yüreğine sağlık...
:)
teşekkür ederim..içini ısıtıyorsa, sevinirim.
Dar vakitlerde sığındığımız bir sığnak değil mi kelimeler...Yokluk ve varlık arasında bir yerlere götüren..
Çok güzeldi...
"ah yine
ince ceketinin cebinde, üşüyor"
hani üşüyorken yüreğimiz, olmadık zamanlarda şaırtırken bizi insanlar, üstelik sadece sevdiklerimiz değil, kızdıklarımız bile değil, hiç tanımadıklarımız bile incitmek için uğraşırken,ah tenin için de can üşüyor.
üstelik sevdiğini hep farklı bir dille anlatırken b.o, kırılıyor ya şarkı sözlerinde, denecek bişey de kalmıyor.
var ol...
elif, y.
teşekkür ederim güzel sözlerinize...
Yorum Gönder