Yüzeyden bakıyorsun, derinlere
ilerlemeksizin
hariç ama dahil olmayı bilerek!
İsterdin ki,
yakalasın paçalarından
sarmaşık gibi sarınsın
sarsın sana dairleri
aksin.
başka beden de, ben dediğin!
Elini değdirdiğinde berraklığına
parmaklarından sızan suya değil
dalgalanan aksineydi, kederin.
bitişlerin
başlandığı anda kaldı, umutların..
tükenişlerin
çoğaltıldığı zamanda, sevinçlerin..
Yetin-e-medim
sesimi ekledim, şiirine
ısıtsın diye
boşluğu.
ayrıntılar susam tanesi
bu kez, yükle-n-me!
3 yorum:
Bin kollu sarmaşık gibi sarılsa varlığın varlığında yok olsa olmaz mı?
ne eklersen ekle nafiledir o'nun yokluğu karşısında.o terazinin boş olan kefesi olsada, hep ağır basacaktır! sahip olduklarının hepsi aslında "hiç"tir...
'Yüzeyden bakıyorsun, derinlere
ilerlemeksizin
hariç ama dahil olmayı bilerek!'
upuzun cümlelerle anlatılabilecek bir hali; bu kadar yalın ve net anlatmak.
bir kez daha ve bıkmadan tekrar edeceğim ki; 'Hayatın Ortasında'ki uslubun doğallık hali çarpıyor okuyucuyu.
Yorum Gönder