ansızın..

inceden bir bahar yağmuru damlıyordu,

önce saçlarıma
oradan,

yanağımdan süzülenlere katılıyordu,

sessizce.

doku-n-duğum

ipek böceğinin kozasıydı.

nasıl da, sarınmıştı etrafımda

nasıl da, sığınmıştım içinde

nefes alamazken!

ben açarken, çiçeklerin üzerine damlıyordu
çiğ buseleri
ve gülerken
ışıldıyordu güneş
tam da tepede.


ateşin de yanmak vardı,
öyle son'a ermek.


Beklerken,
senin sabırınla
kozanın içinden kaçandım,
pür telaş,
ve
serin bir sabah ayazında
ıssız bir gecenin öfke nöbetinde
yağmura, tüm renklerini
-yı-katandım.


Koş şimdi
rüzgarla eş, kanat çırpan
o kelebeğe.

Not: Kaçıncı denemem unuttum, yine satırlar iç içe çıkarsa, yapacak bir denemem kalmadığı içindir :)

tanı(n)madan

Sildim,

üzerinden geçtiğimiz

günlerin izlerini.

Başlangıçta ki "merhaba" dayım

o kadar yabancı

o kadar uzak.

.

kendim, dışında her şeye.

görünmeyen..

Bırakırsam

bir çığlık koşacak peşinden


içimin feryadından, kaçan.


Bırakırsam


sicim gibi boşalacak, yağmurlarım


kaplarken gün ortasında


kara bulutlar, yüzümü.


Bırakmadım ki,

görünmesin hayatın ortasında ki

o minik pencereden

en, incenen yanım..

Kin..

Kalabalık bir sokak ortası

itiş kakış insanlar

koştururken

etrafımda..



tökezlenip, sendelediğim bir an'dı.



anımsıyor musun?



yardım et bakışımla

uzattığım eli

yakalayamamıştın, avucunda!



gocunmadım.



Unutmadım.

..

Görmesen de,
dağılıp bir bir yerlere düşüyor
kendimde, biriktirdiklerim.

Yazgısıydı
son düşen kırıntımın
bakışlarınla, çiğnenmesi.

serzeniş..

Bu bahar yorgunum ruhum,
benden medet umma..
pencere önünde açan o minik çiçek,
hani mor menekşe, kadife yapraklı
okşasın gözlerini.
Acıya karışan,
dediklerinin,
tek kelimesini anlamadığın o haykırış melodisi
yıkasın seni..
arın.
Saçlarının yüzüne düşen, tutamları
Sabahın serinliğinde, burnunda tüten kahve kokusu
Anılarım diyemediğin
an’ların gözünün önünde silikleşen renkleri..
Belki,
Sokaktan gelen bu çığlık çığlığa
Çocuk sesleri
Tutsun ellerinden senin, diriltsin en yeni vakitlerde..

Bu bahar yorgunum ruhum,
Benden medet umma..

Sevdiğin kelimeler,
Bilmediğin bir ülke kadar, yaban.
Daha dün
dün olmadan önce,
bugünken..
deli bir çağlayandı, nefesimi tüketen
Yüksekten
En yüksekten
Aşağılara düşüp, akan ben.
Çarptıkça,
Yüzüme
Bedenime
Düşüşün o etkisi.
Yeniden ve çoşkuyla, köpüren
yine bendim.
Bugün,

kayboldum, duruldum.

Sen,
yitirmeyesin diye, beni..

açık tut pencereni,
sonuna kadar.
İçeri dolan o tatlı esinti,
dokunsun yüzüne..
bir tatlı rüyanın yumuşaklığı
yakalasın eteğinin uçlarından
bırakmasın!

Bu bahar, yorgunum ruhum!
Bu bahar yorgunum, ruhum!

Benden

su damlası kadar bile

medet umma..

nokta

Ses değil, sessizlikten korkarken

benliğim..

Olmayışına

artık kandım!

Dayım..

Hayat ağacı
yapraklarını döküyor
birer birer.

Ben,
büyüdükçe
büyüklerim
siliniyor yeryüzünden.

10.4

biterken bir şeyler..

Neleri bitirdik birer birer


günler

bir avuç içine sığacak neşeler

yüze yayılan o sıcak huzur..

ve belki bir güzel tebessüm.


keder değil yine de
yüreğimize sinen.

ince bir melankoli sarar, üşüyen ellerimizi

omuzumuzda, eski bir dost eli

ve bir buruk hüzün,
ruhumuza eş.

anlatırken kelimeler kırık dökükse de
okurken şiirler, yaralar.

beklersin,

dinlersin,

ne kadar beklersen, sabrınla
ne kadar dinlersen, tüm algılarınla

o kadar bilirsin önemini,

kalanların/ ın !

.

Sen - Ben

Geniş zamanlar bırakıyorum sana, benden..

Benden sana ..

Kalmayacak izler
Saklanmayacak anılar

Yerinden kalkar ileriye bir-iki adım atarsın
düşünmeksizin.
Attığın her adımda
biraz daha uzaklaşırsın

Geride bıraktığın
nedir

Bakma sakın ardına,
Bilirim gidemezsin..

Geniş zamanlar bırakıyorum sana, benden..

Benden sana.

En dar zamanları kendime ayırıyorum, gizlice.
Kederim gizlice.
İçimde dağılan parçalarım gizlice.

Çepeçevre
Dört yanımda sen duvarları..
Döndüğüm her yerde nefesin,
Bakındığım gözlerde suretin.

Elimi uzatmıyorum,
durdurmak
değil niyetim.

Tek yaşanması gerekeni
yaşacağız beraber.
Ve ayrı ayrı..

Bensiz zamanlar bırakıyorum sana,

Benden sana
kalan bir ıssızlık...

Sensiz en dar zamanlarsa, bana..

çaba'm

Hiçbir telaşım yok
bugüne dair.
İnan, hiçbir çabam da.

Yoksun!

Ve ben yokluğunda,
özledim
demeyi yeniden, öğreniyorum.

İçimde
Hatırı sayılır bir-iki son kelime
Uzak
yakın
mesafeleri ölçmeden,
yanıbaşımda duran

duramayan
sen.

Yoksun!

Ve ben yokluğunda
sevdiğim
demeyi öğreniyorum.

Öfke de
Sitem de kolay.
Bir kaşık suyun içine sığdırdığım
O ağır kelimelerle, boğarken seni..

Acı varken yüreğinde
İçin ezilmişken
Kaygılar sarmışken,
sevdiğim gözlerini..

Hiçbir telaşım yok
bugüne dair.
İnan, hiçbir çabam...
17.3.9