...

“Siyaha dönük iz kapatmış gözlerini..
Bakışları göremeyense, karşındaki!”

Ellerini değdirmeden okşarken yüz hatlarını
Sıcaklığını veren, tenin değil
İlgindir, ancak.

Ne zaman,
Karaltı çekilir, göz bebeğinden

bir bakışa, bakış ekleyip
içini elersin, kederinden

hafif hafif uçuşurken kanatlanıp
dile gelir sözcükler!

Uçurumun kenarından,
değmeden ellerin
sesinle yakalarsın,
saçlarından..

“Düşse, dağılacak bütünü..
Düş’se, en yalın halle bitecek!”

Kıyısından dersin,
sen mırıldanırken

“bir minik taştı,
Işıltısı ile gözümü/günümü aydınlatan

Vardım.
Aldım.”

Parmak aralarında gezdirir
Sarmaz tutarsın avucunun, sıcağında
An gelir
Savurursun en derine..

“Yok’sun”

Çökerken en dibe;

“Siyaha dönük iz kaplar gözlerini
Bakışını görmezken, ya-kı-nındaki!"