10 Kas 2008

Hüzündü yüzüm..



Bir rüzgar esiverdi saçlarında
Konuşamayan dudaklarını örttü elleriyle
gözyaşlarını gizledi..

Avuçlarında tuttu hüzünü..

Ansızın

kaçıverdi/uçuverdi,
parmaklarının arasından sıyrılıp
gökyüzüne süzülen,

bir güvercin gibi.

Seslendi arkasından..

Yüzündü, yüreğime hüzün veren tek anı.
Hüzündü, yüzüm..


Dönüp arkasına,

içinin,
en ağrıyan adımlarıyla uzaklaştı..

4 yorum:

HüseyinSYK dedi ki...

Hep geriye yüzün hatırası kalır zaten, duygular ve aşk hep orada somutlaşır..

Adsız dedi ki...

Ah bu hüzün...Son zamanlarda ne de çok hüzünlenir olduk değil mi?

Adsız dedi ki...

hüzünbazsın :)

Simla (Gathering) dedi ki...

''Hüzündü, yüzüm..''


Hüzün... Artık hiç gitmiyor...

Sevgimle...