Bahtının ensesinden yakaladığında kader
savurur gönlü ne yana eserse..
hem kaldırım taşlarına sürte sürte ezer bedenini
hem kır çiçeklerinini döker sefa ile hoş eder sözünü.
İnsana kendini benliğini unuttursa da günü geldiğinde
-varlıkta ve yoklukta-
özünden sevgi dilimlerken, hep kenara ayırdıklarını
unutma!
Dirseğin itelerken elin çağırdığında sefanda,
sen dışında
ne bahttır, ne dosttur
kandırdığın!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder