
İlk değil öfke ile tutuşarak,
kırılmaların
o ince sızısında, yatışmak
ellerden, gözlerden kaçmak
ilk değil
böylesi coşkuyla, kucaklamak
gününü, gününe eklemek
bir sel gibi çağlamak, sebepsiz
durulunca..
dönüp dolaşıp
ikilemler arasında, sıkışan yüreğinle
kalakalmak, çaresiz
son olacakmı ki??
.