İsmini sevdim, diyerek ilk izlenimi bu olarak aldı kitabı eline..
Arka kapaktaki sözleri, okuyup düşündü gülümseyerek
okumalıyım diye mırıldandı, hevesle.
İlk sayfa
İkinci sayfa
Boştu.
Sonunu getirmeye çalışmak kadar
Okumaya başlamakta boştu.
Kapattı.
Açmamak üzere..
Tablo : Jean-Honoré Fragonard'ın "Kitap Okuyan Kız"ı
7 yorum:
belki de kendi doldurmalı o boşlukları...
Hep öyle değilmidir..Şık isimlerle ve ilginç resimlerle desteklenen kitabların içeriği genel de boş olur..
Hayatta aynı değil midir? Binbir çeşit merakla ve yalanla sunulan yaşamın ne kadar yalın ve sade olduğunu fark edince değerinin gözümüzde azalması gibi..
Ancak hayat kitabını yarıda kapatmak yerine genelde devam ederiz..Bilmem ki neden devamı seçeriz..
Belkide kaçınılmaz olanı daha bir erkene çekmenin daha anlamsız ve boş olmasındandır..
:(
maya@ bir kitabın boşluğunu doldurmak, zor bir süreçtir..diye düşündüm.
Hayat Kitabının ise..paragraf aralarında okumaya değer güzellikleri var. Buna değer..Çok karamsar olmadım hiç :)
hangi kitaptı ki o? merak ettim şimdi ben...
Evet..her ne kadar biraz süsleyip püslemiş olsam da, gerçekten gerçek bir kitaptan bahsetmiştim :)
Kitabın adı
"İhbar Ediyorum Yüreğimi Sana"
Arka kapaktaki yazı şuydu "
Bıraktım suskunlukları bir yana, bağırıyorum. Boğazım yırtılırcasına haykırıyorum. Sana sevdamı anlatıyorum. Yüreğimi ihbar etmekten korkmadan, içimdeki deli dolu coşkuyu saklamadan, heyecanın en büyüğünü yaşayarak, her haykırışımda çoğalarak anlatıyorum"
Yazarına (Mehmet Coşkundeniz) ve emeğe yine de saygı ile..
muhbir bir sevdalı yani :)
Geçen gün bende, ismini hiç duymadığım bir yazarın incecik bir kitabını aldım... İsim ve arka kapağında ki sözler ilgimi çekmişti:)
Ve beğendim... Ama en çok arka kapağında ki sözlerde asılı kaldım...
Hmm, bahsettiğin kitabın arka kapağında ki sözler güzelmiş gerçekten...
Sevgimle (:
Yorum Gönder