Anlamı yoktu,
kelimelerimin
yana düşen
kollarım kadar
bilinçsizdim.
Bir el
incecik iğne batırmıştı, zihnime
yoktun.
bilmiyor muydum?
gülüyordum.
konuşuyordum.
Öyle olmalıydı da!
damarlarıma
telaşsız minik acı bıraktılar.
O zaman hissettim..
yürüdü içimde,
kalbime dek.
Kaç şiir okudum,
kaç söz
kaç harf
anlatmadı, boğazımdaki düğümü!
çözdüm
kelimelerimi ki, hafiflesin bu sızı..
yoktun!
1 yorum:
: )
şiir için "ilginç" butonuna tıkladim : ) pis ben
neyse gıcikliğimizi şey ettikten sonra şiire gelirsek
kısa kısa ne güzel düşmüş mısralar
bir yokluğun arkasına
dedim
arkadaş bu yokluk şeysinden çekilen ızdırabı da hiç bitmeyecek galiba insan evladının diye söylene söylene
kaçtim : )
Yorum Gönder